De huidige ontwikkelingen in het wereldwijde financiële systeem hebben op het Afrikaanse continent een dialoog op gang gebracht, onder leiding van de Keniaanse president William Ruto, die heeft gepleit om de Amerikaanse dollar volledig te verlaten en de lokale valuta steeds meer te omarmen.
Dit gedurfde initiatief gaat niet alleen over economische onafhankelijkheid, maar ook over een resonerende wens om de Afrikaanse handelsdynamiek te herstructureren, diep geworteld in de zoektocht naar financiële autonomie.
Financiële soevereiniteit aan de horizon
De kiem van deze financiële revolutie werd gelegd door de hartstochtelijke speech van president Ruto, waarbij hij vraagtekens zette aan het aanhoudende gebruik van de Amerikaanse dollar bij transacties die puur intercontinentaal zijn. Deze uitspraak weergalmde binnen de muren van het parlement en zorgde voor een enthousiaste staande ovatie.
De fundamentele vraag die wordt gesteld – waarom een vreemde munt betrekken bij de handel tussen Afrikaanse landen? – raakt de kern van een financieel systeem dat lange tijd onbetwist is geweest.
De logica van de president is eenvoudig en toch diepgaand. De transactie tussen Kenia en Djibouti zou bijvoorbeeld niet de verwerving van Amerikaanse dollars, een valuta van derden, noodzakelijk moeten maken. Dit verhoogt de handelskosten en de afhankelijkheid van externe financiële markten, wat gevolgen heeft voor de stabiliteit van de lokale economie.
Het argument reikt echter verder dan de economie; het is een standpunt voor soevereiniteit, een stap richting een toekomst waarin Afrikaanse landen hun munteenheid kunnen benutten, waardoor de regionale integratie en economische veerkracht worden versterkt.
BRICS-landen bieden een nieuwe optie
Met het vooruitzicht dat de BRICS-landen een nieuwe mondiale reservevaluta zullen introduceren, is de discussie verder gegaan dan hypothetische scenario’s.
Zuid-Afrika staat, als onderdeel van de BRICS, aan de vooravond van deze financiële transformatie, en de belangstelling van Kenia om zich bij deze gelederen aan te sluiten duidt op een groeiende alliantie gericht op de-dollarisering.
Deze beweging is niet slechts een druppel op een gloeiende plaat, maar een potentiële vloedgolf die het Afrikaanse handels- en economische beleid een nieuwe vorm zou kunnen geven. De komst van een BRICS-valuta is meer dan een alternatief: het is een uitdaging voor de dominantie van de Amerikaanse dollar.
De verschuiving is echter niet onmiddellijk. Het is een zorgvuldig berekende transitie die Afrikaanse landen overwegen, een transitie die ongetwijfeld uitgebreide structurele veranderingen binnen hun economieën zou inspireren en noodzakelijk maken.
De economische eenwording van Afrika
Terwijl het continent deze belangrijke monetaire transformatie overweegt, kan men zich een domino-effect voorstellen, waarbij Kenia mogelijk het eerste blok zal zijn dat overstag zal gaan.
Een dergelijke stap zou echter buurlanden kunnen stimuleren en een continentale golf van de-dollarisering in gang kunnen zetten. Het potentieel voor een verenigde Afrikaanse munt zou kunnen ontstaan, waardoor de onderhandelingsmacht en de economische stabiliteit van het continent zouden worden vergroot.
Dit is niet louter een wijziging van de munteenheid, maar een strategische sprong naar economische bevrijding. Het besef dat collectieve groei haalbaar is door wederzijdse handel in lokale valuta is een bewijs van het onaangeboorde potentieel van Afrika.
