VN-secretaris-generaal António Guterres heeft in een recente toespraak op de G7-top in Japan aangegeven dat het wereldwijde financiële landschap ingrijpend moet worden hersteld, met tientallen en tientallen landen die in ernstige economische moeilijkheden verkeren.
In zijn toespraak zei Guterres dat hoewel organisaties zoals het Internationaal Monetair Fonds (IMF) de wet volgen en volgens het boekje werken, de wereldwijde financiële regels zelf oneerlijk en immoreel zijn. Hij zei het onderstaande:
“Het IMF heeft $650 miljard aan speciale trekkingsrechten – of SDR’s [sinds 2020] toegewezen.
De G7-landen, met een bevolking van 772 miljoen mensen, ontvingen 280 miljard dollar. Het Afrikaanse continent, met 1,3 miljard mensen, ontving slechts 34 miljard dollar. En dit gebeurde volgens de regels…
Over de hele wereld zijn 52 landen technisch in gebreke, lopen een hoog risico op wanbetaling of hebben te maken met extreem dure marktfinanciering. Middeninkomenslanden, waaronder veel kleine eilandstaten in ontwikkeling – op enkele uitzonderingen na – komen niet in aanmerking voor concessionele financiering en hebben geen toegang tot schuldverlichting.”
Guterres zei vervolgens dat het huidige wereldwijde financiële systeem, dat in 1944 voor een groot deel werd gecreëerd door afgevaardigden van 44 landen in Bretton Woods, New Hampshire, aan een grote update toe is. Hij gaf het volgende aan:
“De wereldwijde financiële architectuur werd verouderd, disfunctioneel en oneerlijk… Het is tijd om zowel de Veiligheidsraad als de instellingen van Bretton Woods te hervormen. Dit is in wezen een kwestie van het herverdelen van macht in overeenstemming met de realiteit van de wereld van vandaag.”
Binnen de huidige financiële structuur is volgens Guterres nog genoeg te doen. Hij benadrukte dan ook een VN-voorstel dat bedoeld is om klimaatverandering tegen te gaan door een nieuw schuldverlichtings- en financieringsmechanisme voor ontwikkelingslanden aan te bieden. Hij zei het volgende:
“We hebben een Sustainable Development Goals (SDG) stimulans voorgesteld die een effectief mechanisme zou bieden voor schuldverlichting en het opschalen van langetermijn- en noodfinanciering.
Als multilaterale ontwikkelingsbanken zouden samenwerken en hun bedrijfsmodellen en risicobenadering zouden veranderen, zouden ze tegen redelijke kosten enorme hoeveelheden particuliere financiering voor ontwikkelingslanden kunnen aantrekken.”
