Guido Reichstadter, een bekende AI-criticus, heeft woensdag na een maand vasten plotseling zijn wereldwijde hongerstaking beëindigd. Hij
schreef het volgende op X:
"Ik voel me goed en bouw mijn krachten op om verder te vechten."
Maar waarom stopte hij nu, en wat betekent dit voor zijn protest tegen de snelle opmars van kunstmatige intelligentie?
Protest voor de poorten van Anthropic
Begin september startte Reichstadter zijn hongerstaking voor het kantoor van Anthropic in San Francisco, een toonaangevend AI-bedrijf opgericht door oud-medewerkers van OpenAI.
Zijn aanpak was extreem: alleen water, elektrolyten en vitaminen, geen calorieën. Met deze actie wilde hij Anthropic dwingen om de gevaren van geavanceerde AI-ontwikkeling serieus te nemen.
Anthropic, bekend van de AI Claude, profileert zich juist als een van de meest veiligheidsbewuste spelers in de sector. Toch bleef een reactie van het bedrijf uit.
Wereldwijde steun en tegenslagen
Reichstadter stond niet alleen. In Londen begon ex-AI-onderzoeker Michael Trazzi een vergelijkbare hongerstaking voor het hoofdkantoor van Google DeepMind.
Anderen, zoals Denys Sheremet, sloten zich aan, maar zij moesten hun acties eerder staken vanwege gezondheidsproblemen. Reichstadter hield als enige vol en werd een symbool voor de groeiende groep "AI-doomers" die vrezen voor existentiële risico’s van ongecontroleerde AI-ontwikkeling.
Zijn protest trok aandacht. Journalisten volgden hem, terwijl voorbijgangers – van bezorgers tot beveiligers – onbedoeld getuige waren. Met borden en posters waarschuwde hij herhaaldelijk: de roekeloze race naar geavanceerde AI kan rampzalige gevolgen hebben.
Eisen aan Anthropic
Reichstadters boodschap was helder: Anthropic moet publiekelijk erkennen dat AI-ontwikkeling risico’s met zich meebrengt, de grenzen van de technologie respecteren en transparanter zijn over hun werk.
Tot nu toe bleef het stil vanuit Anthropic en Google, wat de frustratie onder activisten alleen maar vergrootte.
Waarom stoppen na 30 dagen?
Een hongerstaking is een zwaar middel. Het toont moed en kwetsbaarheid, maar brengt ook serieuze gezondheidsrisico’s met zich mee. Als een staking te lang duurt, kan het protest veranderen in een medisch drama, waardoor de boodschap aan kracht verliest.
Reichstadter lijkt dit moment bewust gekozen te hebben om zijn punt te maken zonder zijn gezondheid onherstelbaar te schaden.Op sociale media krijgt zijn actie veel bijval. Volgers prijzen zijn doorzettingsvermogen en hopen dat zijn boodschap blijft resoneren. Een supporter schreef op X:
"Dit is nog maar het begin."
Wat nu?
Reichstadters staking mag dan voorbij zijn, zijn strijd is dat niet. De discussie over de veiligheid van AI wordt steeds luider, en activisten zoals hij blijven druk uitoefenen op techgiganten.
Of Anthropic en andere AI-bedrijven zullen reageren, blijft onzeker. Voor nu heeft Reichstadter laten zien dat één stem een verschil kan maken – zelfs na 30 dagen zonder eten.