EU schroeft groeiverwachting voor 2026 terug door handelsoorlog en zwakke giganten

De Europese Unie tempert haar ambities voor de economie in 2026. Aanhoudende ruzies over handel, stroeve prestaties in de grote landen en politieke onrust gooien roet in het eten. Het herstel in Europa blijkt veel kwetsbaarder dan de topmensen in Brussel hadden durven hopen.

Volgende week rollen de herziene cijfers uit, maar de boodschap is al duidelijk: de groei zakt lager dan gedacht. EU-bobo's wijzen met een beschuldigende vinger naar de almaar stijgende Amerikaanse invoerheffingen en de knopen in de handelsgesprekken.

Die tarieven van de Trump-regering, die vorig jaar de kop indrukten, bijten nog altijd in de staart van Europese verkopers. Vooral de maakindustrie – denk aan staal, machines en auto's – voelt de pijn.

Brussel rekende op een lichte afkoeling van die druk tegen 2026, met een bescheiden opvering. Eerdere peilingen zagen een plusje van zo'n 1,4 procent.

Maar nu? Die prognose duikt omlaag, door de optelsom van al die handelsmuurtjes en de bibber die investeerders in de benen hebben. Bedrijven aarzelen om te investeren. Ze vrezen gesloten deuren op de markt, haperende aanvoerlijnen en tarieven die als een zwaard van Damocles hangen.

Daarbovenop komt de wereldwijde concurrentiestrijd, een euro die te hard van stapel loopt en buitenlandse klanten die de hand op de knip houden.

Economen hameren erop: de onzekerheid zelf is nu de echte boosdoener, erger dan de tarieven alleen. Vertrouwen smelt weg, aanvoerplannen haperen en het spook van een nieuwe handelsronde waart rond bij elke voorspelling.

Duitsland, de motor van de EU, zit in het nauw. Ondanks extra overheidsgeld voor defensie en wegen blijft het herstel achter. De fabrieken draaien niet op toeren, en de oude kwalen – zoals te weinig concurrentiekracht – vreten zich vast.

Wat ooit het beste jaar na de pandemie moest worden, eindigt nu als een sof.De Duitse economenraad schroefde zijn vooruitblik voor 2026 terug naar 1 procent. Reden? Zwakke vraag uit de wereld en hogere maakprijzen.

Frankrijk, nummer twee in het blok, heeft een ander probleem. De groei houdt stand, maar politieke chaos knaagt aan het gemoed van shoppers en spaarders.

Experts rekenen erop dat onrust dit jaar een half procentpunt van de Franse groei afhaakt, door binnenlandse ruzies en budgetgeharrewar.

Over de hele linie waarschuwen beleidsmakers voor diepere wonden: hogere energieprijzen, een vergrijzende bevolking en een kloof in vernuft vergeleken met de VS en delen van Azië.

De Europese Centrale Bank (ECB) heeft al ingegrepen om de boel overeind te houden. Meerdere renteverlagingen dit jaar moeten leningen makkelijker maken en geldstromen aanwakkeren. Maar ECB'ers geven toe: met alleen geldbeleid til je de last van buitenlandse handelsdruk niet op.

In de laatste check-up zegt de ECB ronduit dat 'toegenomen onzekerheid, hoge tarieven en felle wereldconcurrentie' het herstel blijven knechten.

Bedrijfsuitgaven blijven mager, en export herstelt niet zomaar zonder rust in de wereld. Ondertussen piekt het begrotingswerk: te krappe beurs voor iedereen.

Een paar landen, zoals Italië, knappen hun overheidsrekeningen op. Anderen, denk aan Frankrijk, balanceren op de rand van eurozone-recordtekorten. Die bonte mix van aanpakken kan de EU's kracht om samen te slaan ondermijnen.

Leiders in Brussel laveren tussen binnenlandse boost – meer geld voor tech, groene stroom en robuuste industrie – en de geopolitieke chaos. Het doel: het blok pantseren tegen schokken van buiten.

Op handelsvlak jaagt Brussel stabiliteit na met Washington. Een tikje versoepeling van tarieven of een nieuw pact zou de zon snel laten schijnen op de cijfers.

Toch waarschuwen ambtenaren: de kans op verse handelsclashes is 'groot'. Europa moet zich wapenen voor een tijdperk van versplinterde wereldhandel.

De stem van de EU-instellingen klinkt harder dan ooit: het herstel hapert, de handelsdruk bouwt op en zonder ferme tegenmaatregelen zakt de groei door tot in 2026.